อี472 มายจูน..

วันหนึ่งเมื่อได้มีโอกาสฟังเจ้า Aiwa D-9 ตัวตำนาน ..ก็มานั่งนึกว่าวง(เรียกหูฟังว่าวงดนตรี) ไหนของเราที่เล่นได้ในแนวของพ่อตำนานนี้ นึกออกอยู่สองตัวคือเจ้า mx400 กับ e472 จับตัวแรกมาฟัง เออ..สมดุลโทนมาคล้ายกันคือเสียงเบสเบามาน้อยเด่นไปทางกลางแหลม เนื้อเสียงก็คมเข้มจัดใช้ได้ เด่นกว่าหูระดับเดียวกัน ฟังเพลงเสียงกีต้าอะคูสติกเสียงไดนามิกส์ฮาโมนิกส์ดีดดิ้นพรั่งพรู แต่เนื้อเสียงความสะอาดนิ่งทอดไกลไม่ผิดเพี้ยนมันก็คนละชั้นกัน อีกตัวก็ e472 ตัวนี้ก็เป็นตัวหนึ่งที่ผมชอบด้วยเนื้อเสียงที่คมเข้มเนื้อแน่นสะอาดแต่ก็ขุ่นเอามาก ผมได้ลองจูนกับมันมาหลายแบบ..

ด้วยที่วิเคราะห์ว่าตัวที่ทำออกมาจากโรงงานได้ปรับจูนมาแบบให้บอดี้มันถูกยัดลงไปในเบ้ารูหูแบบแน่นพอดี ทำให้ฝาตะแกรงหน้าตัวไดรเวอร์ถูกกดปิดเข้ากับรูหูให้พอดี ทำให้ได้ความไว เก็บพลังงานเสียงไม่ให้มีเล็ดลอดเพราะพลังงานเสียงถูกผลักเข้ารูหูเต็มๆเล็ดลอดออกนอกรู้หูน้อย ทำให้เร่งเสียงนิดเดียวก็ได้ระดับความดังที่มาก ผมเห็นรูปของหลายท่านได้จับใส่นวมฟองน้ำใช้งาน จึงคิดว่าเบ้าหูของท่านคงใหญ่ ส่วนการใส่ฟองน้ำก็น่าจะทำให้เสียงมันขุ่นทึบมากขึ้น เพราะเดิมๆตัวนี้น่าจะถูกออกแบบมาให้ฟังแบบไม่ใส่ฟองน้ำ แต่ D-9 ผมว่าเข้าออกแบบมาให้เข้าคู่กับฟองน้ำนะ ใส่แล้วรูปร่างภายนอกดูสมดุล สมดุลโทนเสียงก็ดีขึ้นในแบบของผม (ฟองน้ำแบบเจาะรู)

การจูนแบบนี้คงจะหวังผลในเรื่องของเสียงเบส ปริมาณเบส ทำให้เสียงโดยรวมฟังดูเรียบสมดุลขึ้น ผมก็เห็นด้วยว่าจูนมาได้เยี่ยม โทนจึงออกมาทางเรียบแฟร็ต จะโด่งที่เสียงกลางด้วยซ้ำ เพราะการกดหน้าดอกไดรเวอร์แนบหูแบบนี้ก็จะได้อานิสงค์ของเสียงร้องเสียงกลางที่พุ่งเข้ารูหูโดยตรง มีขนาดตัวเสียงอิมเมจที่อิ่มใหญ่ ใครชอบเบสนี่บ่นเอาแน่ๆเพราะมาแบบสะอาดไม่เน้นทั้งน้ำหนักและปริมาณ แต่ก็เสียดายที่ความโปร่งใสของพื้นเสียงมันค่อนข้างน้อย เราถึงรับรู้ถึงอาการเสียงขุ่นทึบของเสียงกลางโดยตลอด..

ผมจึงพยายามลองเล่นแก้ทางในจุดนี้ จากข่าวที่บอกว่าไดรเวอร์เป็นตัวเดียวกับ e484 ผมถึงกับแกะนำไดรเวอร์ไปใส่กระเปราะ e484 โทนมาทางเดียวกัน แต่อย่างไรความโปร่งใสก็ต่างกัน ผมสรุปของผมว่า คนละเกรด อาจจะเกรดเอ กับ บี หรืออาจจะต่างกันแค่ การพ่นฉาบผงเกร็ดเพชร เพราะองค์ประกอบอื่นๆก็เหมือนกันจะต่างกันแค่ตัวไดรเวอร์เท่านั้น

แรกผมก็ลองถอดจูนแผ่นปิดบังคับเสียงให้มันเปิดไปด้านหลังหูแบบเจ้า 484 เสียงก็ดีขึ้นนะผมว่า โปร่งบางขึ้นมิติโอบล้อมไปด้านหลังอย่าง 484

แล้วก็หาบอดี้ของ e888 ปลอม มาลองใส่ไดรเวอร์ 472 ด้วยที่บอดี้ของ 888 ถูกออกแบบมาให้บางแบน ไม่กดแนบรูหูอย่าง 472, 484 และออกแบบมาให้ใช้กับฟองน้ำ หากไม่ใส่นวมนี่ฟังแทบไม่ได้ กินกำลังขับ ไม่มีพลังเสียง มีแต่เสียงกลางแหลมเฟี้ยวฟ้าวแค่นั้น ..ก็ได้ผลที่ดี อิมเมจตัวเสียงมีขนาดเล็กลง โปร่งกว้างขึ้น น่าสนใจ แต่ถอดแล้วประกอบยากเพราะความแบนบางของบอดี้ และตัวไดรเวอร์ที่ทำออกมาในลักษณะพิเศษที่รับกับตัวบอดี้ การที่ 472 จะใส่เข้ากระเปราะได้ต้องบัดกรีรีดให้บางเฉียบ

ต่อมาพอได้ฟังหูสปอร์ตของ Aiwa HP-J30 ก็บังเกิดไอเดียลองของ พยายามหาตัวบอดี้แบบนี้มาใส่ดอก 472

แล้วก็ไปได้ที่คาดผม Sony MDR-A35 ใส่กันได้พอดี แต่ก็ต้องเสียไปทั้งสองดอก ด้วยอาการว๊อยซ์ขาด จากการปิดฝาตะแกรงหน้าที่แน่นเปรี๊ยะ ต่อกู้คืนมาได้แค่หนึ่งดอก ทีนี้ไม่ต้องปิดฝากัน ใช้ตะแกรงของ 472 นั่นหล่ะทั้งเบ้าแล้วอัดกาวโดยรอบเอา..

มาถึงเมื่อวาน ขึ้นโครงคร่าวโครงการดีไอวายเจ้าอี 472 อีกตัว จากที่ตัวแรกถูกจับมาผูกติดกับที่คาดผม ตัวนี้เลยจับมาทำแบบคลิ๊ปฯด้วยลวดเปลือยห่อก้านหูฟังด้วยทิสชู่แลดูอุจาดสังเวช คืนนี้ได้ทีจับใส่ท่อหด เออ..ดูเข้าทีใช้งานก็พอโอเค มีทริ๊กนิดหน่อยโดยการคล้องหูเสร็จก็ให้จับตรงปลายหนวดตำลึงคล้องผ่านร่องติ่งหูแล้วดันขึ้นให้มันบีบดันรัดเกี่ยวยึดใบหูให้แน่นพอที่จะส่ายหัวแล้วดอกไดรเวอร์ไม่หลุดออกจากจุดสวีทสปอร์ตฯ ได้เสียงที่มากันคนละทางกับที่จูนออกมาจากโรงงาน เสียงเบสลดลงจากที่จูนมาแบบแผงหน้ากดแนบแน่นกับรูหู ความพุ่งกระแทกของเสียงร้องเสียงกลางลดลง และลดความขุ่นทึบได้โข สมดุลโทนเปลี่ยนไปเป็นกลางแหลมเด่นด้วยเอกลักษณ์บุคคลิกของกรวยไดรเวอร์ของรุ่นนี้ ที่เนื้อเสียงคมแน่นเข้มสะอาดใสแบบดีเก้าไม่ใส่นวมกันเลย.. ฮ่าๆ ล้อเล่นครับ -_<'